خاک پای وارثان عاشورا

یکی می گفت :

رفته بودیم یکی از روستاهای اطراف ......موقع برگشتنی یه صحنه جالب دیدم که خیلی تعجب کردم .....لاشه یه لاک پشت گیاه خواری رو دیدم که توی لاک خورده شده بود ولی پاهاش سر جاش بود .....مشخص بود که این قضیه جدیداً اتفاق افتاده بود........لاشه رو برداشتم به یکی از روستاییها نشون دادم .....گفتش : کار یه موشه......دندونهای موش خیلی قویه و همیشه در حال رشدکردنه......در  ادامه گفت : موش صحرا این طوری عمل میکنه که اوّل از سر لاک پشت یه گاز محکمی میگیره و از پاش میندازه ......بعد شروع میکنه به خوردنش .....چون انعطاف بدنیش بالاست ، از سوراخهایی که به ذهنتم  نمیرسه میره تو.......داخل لاک میشه و همه گوشتاشُ نوش جون میکنه  و پاهاش رو به خاطر استخونی بودنش ول میکنه.معلم ما می گفت :
بد دَردیه .......بد دردیه که هر کار خوبی که میخوای انجام بدی با هزار مصیبت انجامش بدی ولی برای هر کار زشتی که خبرش بهت میرسه ، با کلّه بهش شیرجه بزنی و به آسونی براش پول خرج کنی و بعد پشیمون بشی و بعدِش توجیه براش بتراشی....... بد دردیه که قلعه وجودی آدم توسط دشمن فتح بشه و دلمون رو به اسارت بگیره و به ناموس وجودمون تجاوز بکنه و هر کاری که دلش بخواد انجام بده ........بدتر از اون ، اینه که دشمن رو ضعیف فرض کنی ودست کم بگیریش ......باید جون کَند و زحمتها کشید وخون دلها خورد ونعره ها کشید تا دشمنُ بیرون بندازی........مگرنه! یه زمانی چشماتو باز میکنی و میبنی خونَت خراب و ویرون شده.